Bu kitabı, okuma grubunun Kasım ayı kitabı olarak okuduk. Beyoğlu-Suriye Pasajı-Toscana Cafe'de yaptığımız toplantı her zamanki gibi neşeli geçti. Okuma grubunda kitapla ilgili tartışmaların başılıkları şunlardı:
1. Sait Faik toplumcu bir yazar diilidir. Döneminde yaşanan ekonomik politik ve sosyal olaylardan bahsetmez. Kendi sınırları içinde bireysel bir yazardır.
2. Bazı hikayelerde yazarın eşcinsel olabileceğini düşündüren bazı ipucları vardır. acaba bunun doğruluğu var mıdır?
3. Yazar hastadır. Son günleridir. Bu nedenle hikayelerde karamsar bir hava baskındır.Sait Faik'in ölümünden önce yazdığı son hikaye kitabı. Bazıları, yazarın son zamanları olmasından ötürü hikayelerinde ölüm temasının işlendiğinden bahseder. Doğrudur, kitaptaki bir çok hikayede ölüm vardır. Ama ben yine de hikayeleri okuduğumda karamsarlığa kapılmadım yada içim sıkılmadı. ölüm gayet sıradandı hikayelerde.
Kitap içinde en hoşuma giden hikaye "İki kişiye bir hikaye" oldu. Balıkçı muhteşem bir karakterdi.
"Hışt Hışt " ve "Çarşıya İnemem" yazarın ne kadar müthiş bir yazar olduğunu gösteren hikayelerdi.
Ara Güler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder